الفصل الثاني والثلاثون امل الحياة
عرفت منين موضوع دكتور توفيق دا!
فهم انها بتغير الموضوع اتكلم بهدوء
يعني هو دا سؤال يتسأل لريان النصرواي و بعدين انتي مفكره اني هسيب حقك دا موضوع روان دا انا عديته عشانك بالعافيه و الله لو كنتي سبتني لكنت ندمتها ندم عمرها
حياة برقه طب ما هي ندمت خالص انا عشت اللي هي عاشته دا و عارفه هو اد ايه صعب و
هزيت راسها بدموع اتكلم بندم و حنان
بټعيطي ليه دلوقتي!
خلاص انا اسف حقك عليا
انا خاېفه اوي
همس بحنان و هو بيملس على شعرها
من ايه يروحي
حياة بدموع الامتحانات فاضل عليها اسبوع قربت اوي!
حاسه اني مش هحقق حلمي و حلم ابيه
مسكت في ايديها اكتر بخجل و غمضت عينيها و همست بحب
اتكلم بهمس و حب كبير
و انا بعشقك اعملي اللي عليكي و هاتي اللي تجبيه انتي اصلا مش محتاجه تخافي كدا كدا هدخلك طب اياا كان مجموعك ان شاء الله حتى ابنيهالك انا
بقلمي يارا عبدالعزيز
ابتسمت ملئ شفتيها و بصتله بحب
عارفه دا بس انا عايزه اجيب مجموع زي ما ابيه كان عايز
و اتكلم بهمس
طب تعالي اذكرلك بقى
اتكلمت بخجل من نظراته
روح هات الكتب بس البس حاجه آآآآ
اتكلمت بهمس و خجل
ريان روح هات الكتب!
ريان ريان!
عيونه
و اتكلمت برقه
روح هات الكتب يحبيبى عشان انا مش قادره اقوم!
ابتسم بحب و اتكلم بمرح
شايفاك بستغلي حملك و تشغلني بس تمام كلها تمن شهور
خلاص مش عايزه منك حاجه و روح الشركه بتاعتك يلا انا هروح عند ماما مش هتعقدي تقولي انتي بتدلعي زيك كدا و هتاخد بالها مني
يعني انا مش بدلعك!
اممم الطريق كان وحش اوي!
بصلها پخوف و اتكلم بقلق
تعبانه ارن على الدكتوره
غمضت عينيها بهدوء و اتكلمت بهمس و هي حاسه بامان كامل جوا حضنه
اتكلم بحنان ممزوج بخوفه
حياة فيه ايه متخوفنيش!
انتي متأكده انك كويسه
اتنهدت بحزن و اتكلمت و هي بتاخد نفس و بتمسك فيه اكتر
مش عايزاك تسبني!
مش عايزه ابعد عن حضنك ثانيه واحده محتاجك اوي و هفضل لاخر عمري محتاجك ممكن متسبنيش
مش هسيبك يحبيبتى و هفضل معاكي لاخر نفس فيا
حس بسائل سخن عرف انها بټعيط اتكلم بحزن
حياة ابوس ايديك متصعبيهاش عليا ممكن تهدي و تبطلي عياط انا جانبك اهو و مش هسيبك
حياة پبكاء
ياريت يا ريت متسبنيش
همس بحب اول لما تخلصي امتحانات هاخدك و نسافر اي مكان انتي عايزاه هنبقى لوحدنا من غير شغل و لا مذاكره ايه رأيك
بقلمي يارا عبدالعزيز
هزيت راسها بهدوء و اتكلمت بهمس و هي بتروح في النوم
ماشي
حط دماغه على المخده برفق
